یادداشت راه ما به مناسبت ۲۴ مین سال شهادت داکتر نجیب الله

راه ما ــ ارگان نشراتی شورای سراسری حزب وطن افتخار دارد که به مناسبت گرامی داشت از بیست و چهارمین سال شهادت داکتر نجیب الله سابق رئیس جمهور افغانستان و رئیس حزب وطن صفحه خاص را با تحلیل ها ، خاطره ها ، مضامین و اشعار و یادداشت ها از زنده گی ، کار کردها ، رشادت ها ، حماسه ها و خود گذری های رهبر شهید حزب وطن باز نموده و سهم خود را در گرامیداشت از این مرد کم نظیر و گرانمایه که هست وبود و زنده گی اش را وقف ارمانه های انسان و انسانیت کرد ، به جا می اورد .

تفکر سیاسی داکتر نجیب الله از محدوده تعلقات حزبی فرا رفته و به اندیشه بالنده ای سیاسی و مدرسه ای بزرگ واقعیت گرایی سیاسی ــ اجتماعی ، وارسته از حصار های ایدیولوژیک مبدل گردیده و واقعیت های تاریخی ، سنت های مروج و معنویت های حاکم در جامعه را در مبارزه سیاسی به شدت  مدنظر دارد . 

داکتر نجیب الله مظهر شهامت و ایثار، فداکاری و از خود گذری ، گذشت و مدارا ، تواضع و برده باری ، تحول طلب و نواندیش ، همدیگر پذیر و کثرت گرا ، بود . خصایل اعتدال پسندی و واقعیت گرایی و فرهنگ کنار امدن و گذشت سیاسی سنگ پایه توسعه و استحکام اندیشه مصالحه ملی و موجب فروپاشی ایدیولوژی زده گی و روش نا کار امد سیاسی گردید .

دید هوشمندانه و زیرکانه به وقایع سیاسی و پیش بینی های عالمانه از حوادث و جریانات بعدی ، نسل جوان از روشنفکران متعهد به وطن را شیفته راه و ارمان او ساخت . نسل اگاه و اندشمند کنونی که شهید داکتر نجیب الله را از ورایی بیانیه ها ، صحبت ها و ویدیو ها می شناسند ، به حقانیت اش پی برده و به ارمان هایش رو اورده و در زیر سیطره افراط گرایی ، بیرق عدالت خواهی و دید جدید سیاسی را به شانه برداشته و راه را که شهید داکتر نجیب الله رفته بود ، می روند .

پر رهرو باد راه عدالت ، انسان گرایی و انسانیت

اگر قدرت به یک اداره مورد توافق همه افغانها منتقل نشود، در کشور "حمام خون" جاری می شود.

از بیانیه داکتر نجیب

« د لمر غروب »
ګوره ډوبیدونکی لمر به تور ماښام ته څه وایی 
دا له زرو جوړ پاچا زنګی غلام ته څه وایی
بیا په بدمستی کی د الله حرم ته ننوت
سور مومن ددی جومات منکر امام ته څه وایی
زموږ شهید په جګو سترګو سری پانسی ته وخندل
ګوره د تاریخ قاضی به دی فرجام ته څه وایی
وینو د نجیب د شپی په تورو څڼو وشیندل
عطر د منصور، خدایه لا دی مقام ته څه وایی
تږی و، عاشق و، بی پروایی په سر واړول
وپوښتی سقراط چی دی د زهرو جام ته څه وایی
زموږ کابل په سپینه ورځ یو سور حمام د وینو شو
اوس سپینی کوتری دی خونی حمام ته څه وایی
نن یی له ډولی نه تکه توره ناوی کوزه شوه
اوس به دا د حورو زومان ټول اسلام ته څه وایی
بیایی د حرم مارغه ته ږیره لومه لومه کړه
ګوره د مکی صیادان دغه دام ته څه وایی
تور پنجاب یی راووست د کابل په زړه یی کیناوه
اوس به د جومات حرامی دی انجام ته څه وایی
ولفرات ۱۲ اکتوبر ۱۹۹۶

مرحوم اکادمیسن سلیمان لایق

او همچو افتاب بلورین روزگار ــــ  در کهکشان سینه تاریخ زنده است 

او مرگ را به سایه دیدار با خدا        ــــ                   مغلوب کرده است 

به تولدِ دو باره ی نجیب الله؛
،،،،،،،،،،

سوی ساحل سینه میزد
زورقی بر گُرده ی امواجِ توفانزای مست
جدولِ دریا زشورِ خشمِ توفان می شکست
پرسشِ غمناکِ موجِ خسته را 
دیوِ گرداب میکشید در کامِ خویش
اسمان قندیلِ خونینِ غروبِ تشنه را
در شکنجِ ابرها اویخته بود از بامِ خویش
عزمِ قایق ران اسیرِ قطبِ جنگل های نور
میرسید اینک بمنزل
زورقِ فاتحِ توفان های دور
یکقدم تا برجِ ساحل ر اه بود
لیک همراهان زبون و یاغی و گمراه بود
همرهان از هیبتِ توفان اندر اضطراب
دزد های ساحلی پا در رکاب
عرشه میدانِ غریوِ فتنه وبیداد شد
نا خدا با بُردباری در مصافِ باد شد

دشنه در کف بی خدایان ،بادبانها را بر انداختند
نا خدای با خدا را 
روی در روی خدایش بی خدا گفتند
ارزوی نا خدا برباد رفت
مرد  ِ  قایق ران و قایق هم بچنگِ باد رفت
رحی

در قمار عشق مردم جان خود را باخت لیک  ــــ  جاودان شد عشق شد امید شد سردار شد